wat kun je wel of niet zeggen aan ouders?

HET GOEDE VOORBEELD
Cruciaal in de sociale ontwikkeling van een kind is het voorbeeld dat hij krijgt. Kinderen letten beter op wat een volwassene doet dan wat hij zegt en zullen imiteren wat ze zien. Daarbij maken voorbeelden van warmte en liefde meer indruk dan kille voorbeelden. Kinderen hebben een grote behoefte om zich te identificeren met mensen waarmee ze een sterke emotionele band hebben; meestal de ouders dus.
Onderzoeken hebben aangetoond hoe belangrijk de combinatie van een sterke band en het goede voorbeeld is. Jongens in de kleuterleeftijd die een lieve, warme vader hebben, tonen meer vrijgevigheid en medeleven dan leeftijdsgenootjes die een minder lieve vader hebben. En een kind van een jaar of tien is net zo onbaatzuchtig en attent, of juist egoïstisch en onattent, als zijn ouder van hetzelfde geslacht.

NORMEN EN WAARDEN
De belangrijkste plek om kinderen normen en waarden bij te brengen, is het gezin. Hierbij is van belang dat één of liefst beide ouders veel aanwezig is in het leven van het kind, zowel lichamelijk als emotioneel en intellectueel. Verder dragen school, verenigingen en de wet bij aan een gezonde ontwikkeling van normen en waarden. Dit effect is echter minimaal waneer er thuis geen aandacht aan wordt besteed.

TIPS
Wat kun je als ouder doen om het sociale gedrag van je kind te stimuleren?

Laat je kind weten dat hij goed bezig is wanneer hij lief is tegen anderen en wanneer hij anderen helpt.
Geef het goede voorbeeld en wees zelf lief tegen anderen en je kind. Doe je het zelf niet, dan gaat je kind jouw gedrag imiteren.
De media hebben invloed. Een kind dat vriendelijk gedrag op TV ziet, zal proberen dit na te doen.
Wanneer je kind ouder wordt, worden andere voorbeeldfiguren dan de ouders belangrijk. Maar al te vaak vallen kinderen ten prooi aan de (soms vijandige) druk van leeftijdsgenoten.

Probeer je kind te omringen met helpende mensen en probeer hem te laten ervaren hoeveel voldoening het geeft om iemand te helpen. In eerste instantie zal hij misschien nog met tegenzin helpen, maar na een tijdje zal het overgaan in vrije beweging.
Als je kind zich een keer niet zo sociaal heeft gedragen, probeer hem dan niet te straffen door privileges af te pakken. Dat leidt er alleen maar toe dat hij zich zal gaan verdedigen en zichzelf in zal dekken. Met andere woorden: hij zal zich dan op zichzelf gaan richten. Probeer daarentegen zijn empathie op te wekken door hem bijvoorbeeld te vertellen dat zijn zusje nu verdrietig is omdat hij haar een duw heeft gegeven waardoor zij hard is gevallen. Zo zal hij zich gaan richten op de ander in plaats van op zichzelf.

mijn verhaal: Ik vind dit precies passen bij mij. Ik heb heel vaak gehad dat ouders naar me toe kwamen en niet wisten wat ze met hun kind moesten. Er kwam een moeder naar me toe en die vertelde me hoe het ging vanmorgen met het kindje. En ik vroeg of er nog verder bijzonderheden waren. En toen begon ze te praten dat hij zo vervelend is. En dat hij helemaal niet wil luisteren. En dat ze vind dat hij niet sociaal is. Ik vond het best moeilijk toen ze mij dat zei. Het was een vrouw die een beetje nederlands kan. Dus ik moest ook nog heel goed luisteren. En was bang dat ik haar niet goed kon verstaan. Ik zat te luisteren en tegelijkertijd wat te bedenken wat ik moest zeggen. Ik zei tegen haar. Het is wel een fase die ze nu doorgaan. Maar ik kan u en mag u hier niet meer informatie over geven dan moet u naar de leidsters gaan. omdat ik nog in opleiding zit. Vinden jullie dat je wel gewoon antwoord mag geven aan een vader of moeder die dit vraagt. Want ene kant denk ik ja we zijn nog in opleiding. Maar we moeten het ook wel weten. Vind je dat je als stagiaire zo ver mag gaan tegen ouders. Dat je dus dingen mag vertellen over sociaal gedrag zoals hier boven staat. Ik zit hier best vaak aan te denken. Het is altijd moeilijk om ouders iets te vertellen. Maar ik denk er veel over na omdat ik stagiaire ben. Of je zoiets wel of niet zou mogen vertellen. Wat vinden jullie?

uiterlijk & verzorging

Hallo Allemaal!

ik heb een situatie mee gemaakt op mijn stage waar ik heel vaak over na denk. En zelf niet goed weet wat ik ermee moet. Er is een kindje bij ons op de groep die elke dag in kleren komt die niet meer kunnen. Broeken wat te kort zijn, shirt die veel te kort zijn maar dan ook echt te kort. In de winter geen sokken aan in de schoenen. Echte klitten in het haar. Als je er dan door gaat met een kam dat die pluk gewoon loslaat. Een romper al de hele week aan, een hele vieze geur om zich heen hangen. Ik vind dit best erg om te zien. Want ik vind dit gewoon niet kunnen. Maar ik vind het heel moeilijk om hier wat van te zeggen. De leidsters op de groep zeggen wel is tegen de moeder dat dit echt niet kan. dat hij andere kleren aan moet wat groter zijn. En dat de kleren vies zijn. De moeder geeft dan als antwoord ja hij wou geen andere kleren aan. hij had een keer een shirt aan met auto's erop. Maar die was gewoon echt te kort. En toen zei de moeder ja hij wou hem vanmorgen niet uit doen. Dus dan had hij hem ook al aan in bed. En het jongetje is net 3 jaar geworden. Ik kon dit bericht ook wel in bpv zetten. Maar omdat ik hier wel heel erg over na denk. ik ben heel erg benieuwd wat jullie hier van vinden? Ik denk hier namelijk wel over na. Omdat ik ook met de moeder praat en ook overdrachten doe. ik vind het wel zo netjes om te zeggen dat zijn romper vies is bijvoorbeeld. Maar hoe moet ik dat brengen? Ik ben op dat moment dan best wel zenuwachtig. Ik heb dan het gevoel dat ik dicht klap. Ik vind het belangrijk dat als ik straks aan het werk zou gaan. Dat ik zelf zelfverzekerheid voor de groep sta. En daar niet over hoef te twijfelen of ik het wel kan. Ik vind het misschien niet moeilijk om er iets van te zeggen. Maar ik vind het ook wel erg dat een kindje er zo bij kan lopen. Die moeder ziet er verder normaal uit. Nou als jullie tips hebben of een menig laat het maar horen.

Wanner & Hoe vertel ik het?

Hoe vertel ik het?

En wanneer? In Nederland is het gebruikelijk om pas na 13 weken, als de grootste kans op een miskraam voorbij is, het heugelijke nieuws te vertellen aan familie en vrienden en op het werk. Prima natuurlijk, maar bedenk wel wat je doet als het voor die tijd toch onverhoopt mis zal gaan. Houd je het dan voor jezelf of wil je het dan alsnog aan iemand kunnen vertellen. En is het dan niet fijner als ze al wisten dat je zwanger was? Zoveel mensen zoveel voorkeuren. Denk samen goed na over de vraag wie je het gaat vertellen en wanneer. En als je besluit in eerste instantie slechts een paar mensen in te lichten, zorg er dan voor dat ze het niet verder gaan vertellen. Met name kleine aanstaande broertjes en zusjes kunnen heel slecht geheimpjes bewaren. Voor je het weet vertellen ze het aan iedereen die ze maar tegenkomen dat jij een baby in je buik hebt. In andere landen is het ook veel gebruikelijker dan in Nederland om al tijdens de zwangerschap te kijken welk geslacht de baby heeft en om dit alvast te delen met je vrienden en familie. Niks geheimzinnigs aan! Maar doe vooral wat je zelf het prettigst vindt.
Blijft de vraag hoe je het nieuws dat je in verwachting bent gaat vertellen. Even snel een telefoontje of er een wat meer feestelijke aankondiging van maken? Geef je (schoon)moeder bijvoorbeeld een speentje en een slabbetje cadeau dat ze kan gebruiken op de eerste oppasdag. Als je al een kindje hebt is het een leuk idee om die een t-shirt aan te trekken met een toepasselijke tekst erop ("Stoer! Ik word een grote broer!" of "Ik krijg een brusje") en dit aan te trekken als je op familiebezoek gaat.

Mijn mening:

ik vond dit een mooi stukje omdat ik heel veel nou hoor van mensen dat ze niet weten wanneer ze het moeten vertellen. Op stages bijvoorbeeld zijn heel vaak moeders zwanger of leidsters. En je ziet heel erg verschil met mensen. De een verteld het al heel erg snel en de ander wacht een hele tijd. Omdat ze die zekerheid belangrijk vinden. En ik vind zelf wel dat je beter kunt wachten. Omdat je dan wel iets meer zekerheid hebt. Het kan natuurlijk alijd nog verkeerd gaan. Maar de kans op een miskraam is dan een stuk kleiner. Ik zou zelf ook niet te vroeg iets zeggen. Behalve tegen mijn ouders. Die zou ik het wel vertellen. Wat vinden jullie? je mag gerust reageren hoor.

Spraak Ontwikkeling

PROBLEMEN IN DE SPRAAKONTWIKKELING

Soms praat een kind nog niet zo vlot als zijn leeftijdsgenootjes. Is hij dan gewoon wat later met zijn spraakontwikkeling of is er meer aan de hand?

Veel ouders ondernemen pas laat actie. Ze schamen zich voor de achterstand van hun kind of voelen zich schuldig. Ze hopen dat het vanzelf over zal gaan. Hierdoor kunnen eventuele problemen juist groter worden dan nodig is. Trek bij twijfel dus meteen aan de bel bij het consultatiebureau of stap naar de huisarts.
Redenen om actie te ondernemen zijn bijvoorbeeld dat je kind na zijn eerste verjaardag nog erg blijft kwijlen, of dat hij problemen heeft met zuigen, slikken of kauwen. Verder is het wijs om advies in te winnen als je kind niet meer uit zijn woorden kan komen en het praten niet wil lukken. Of je kind wordt verdrietig of boos en trekt zich terug omdat hij niet goed kan communiceren. Soms laten andere kinderen merken dat er iets niet in de haak is qua spraak. Ook als je je toch zorgen blijft maken over haperen en stotteren, kan het nooit kwaad om hulp te zoeken.
Bij een kind met een spraakprobleem is het nog belangrijker dan normaal om een rustige omgeving te creëren. Regelmaat en structuur geven hem extra houvast waardoor hij zich beter kan richten op alles om hem heen.
Praat zoveel mogelijk over van alles en nog wat. Gebruik simpele zinnen en woorden. Zorg daarbij dat je geen kindertaal gebruikt, want dan krijgt hij het verkeerde voorbeeld. Zeg dus geen "happen-happen doen" maar gewoon "eten".
Problemen of niet: het aller- allerbelangrijkste is dat je kind er plezier in heeft om zich te uiten. Spelenderwijs leert hij toch het meest!

mijn mening: Ik vond zelf toen ik dit artikel las. dat het best nog wel vaak voor komt dat kinderen problemen hebben met spraak en taalontwikkeling. Het is wel bewust dat je er naar moet kijken. Ook wij moeten dat in het werk. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik wel luister naar de kinderen, je hoort ook duidelijk verschil tussen kinderen. Maar ik zou zelf niet precies weten wanneer je aan de bel moet trekken of niet. Hier staat dat je wel snel aan de bel moet trekken. Ik had laatst op mijn stage hier ook over. Omdat we het kregen over taalontwikkeling. En toen heb ik iets gevonden hierover en toen kwam ik dit tegen. En ik vind het ook heel moeilijk om te zien. Want de een praat sneller als de ander. En de een is beter in de woorden dan de ander. Maar ik heb er niet echt bewust naar gekeken of het kind misschien een achterstand heeft. Je moet hier wel bewuster van zijn denk ik. Ik zit hier wel heel erg over na te denken hoe je dat zou moeten doen. Omdat je het ook aan de ouders moet vertellen. En wanneer weet je nou zeker of het zo is. En hoe vertel je dit aan ouders. Want stel ik vind dat hij misschien een achterstand heeft. En ik zou dat aan de ouders vertellen dat ik dat vind. En hun gaan het kindje laten testen en er is helemaal niets. Dan voel je je misschien ook schuldig. Ik denk hier heel erg over na hoe je dat kun brengen naar ouders en hoe je het het beste kan observeren dat het zo is bij het kind. Ik heb hier ook met stage over gehad. En die vonden het zelf ook heel erg moeilijk. Ik vind het wel erg interessant om hier over na te denken. Omdat je in je werk denk ik nog genoeg moeilijke situatie krijgt. En je kunt er beter op voorbereid zijn. denk ik dan maar!

Ik wil een kind, en wel NU!

Je wilt graag zwanger worden en gaat er helemaal voor. Maar hoe lang duurt het eigenlijk voor je werkelijk zwanger bent? Hier wat cijfertjes.
Tot je dertigste jaar is de kans om zwanger te worden 15 procent per maand. Van alle vrouwen die zwanger proberen te worden lukt dat bij 30 procent binnen 3 maanden, bij 70 procent binnen een half jaar en bij 80 procent binnen het eerste jaar. In de regel ga je in Nederland pas naar de huisarts als je een jaar lang zonder succes geprobeerd hebt om zwanger te worden. Die verwijst je indien nodig door. Het is bekend dat de kans om zwanger te worden afneemt naarmate de vrouw ouder wordt (de biologische klok!). Maar het bevruchtingsproces is van veel meer factoren afhankelijk. Ook stress en cafeïnegebruik hebben bijvoorbeeld invloed op de vruchtbaarheid. Als je reden hebt om aan te nemen dat je het moeilijker zal worden om zwanger te raken, bijvoorbeeld omdat je ouder bent dan 35 jaar bent of een erg onregelmatige menstruatiecyclus hebt, wacht dan geen jaar maar ga eerder langs je huisarts.

Toen ik dit stukje las op internet, bedacht ik me wel dat het best moeilijk kan zijn om zwanger te worden. sommige mensen moet er heel veel moeite voor doen. En ik praat ook met me vriendinnen erover van als ik later kinderen zou hebben dat dit en dat. Maar het is ook altijd de vraag of je kinderen kunt krijgen. En aangezien ik rook wat heel erg stom is. En ook zeker niet goed is. Ben je soms wel bang dat je geen kinderen kunt krijgen. Wat vinden jullie van dit verhaaltje? als je zoiets leest ga je er dan niet over nadenken? of laten jullie het wel over jullie heen komen?

Meisje (3) schiet 2-jarig broertje dood.

Soms zijn ouders zelf schuld aan onveilige situaties. Lees het onderstaande bericht maar eens.

Een 2-jarig jongetje uit Californië is overleden nadat zijn 3-jarige zusje hem per ongeluk neerschoot.
Volgens de politie had het meisje een semi-automatisch pistool gevonden onder het bed van haar ouders.
Het zwaargewonde jongetje werd afgevoerd naar het ziekenhuis waar hij later dood is verklaard.
De politie meldde dat de moeder in een andere kamer van het huis was tijdens het drama. De vader was aan het werk.

toen ik dit zag staan moest ik het op me weblog hebben. want dit is toch heel erg als zoiets gebeurt. Je kunt dus ook als ouders zijne hier schuld van zijn. Dus je moet altijd er op letten waar je spullen neer legt en wat je in huis hebt. wat vinden jullie hiervan?

studeren

Ik heb heel lang geleden altijd gezegd dat ik met kinderen wil werken. Ik zit nu heel erg te twijffelen. hoe dichter ik bij het einde kom van dit schooljaar. Hoe meer ik denk dat ik verder wil studeren. Ik wil heel graag met kinderen werken die problemen hebben met beperkingen. Maar op het ziekenhuis werken lijkt me ook super gaaf. Die kinderen hebben ook een beperking. Maar wel meestal voor een kortere duur. Ik denk elke keer dat ik verder moet gaan, omdat hoe meer diploma's hoe meer zekerheid ik heb. Het is nu in deze tijd zo moeilijk met werk. En ik wil niet dat ik straks geen werk heb. Ik zit hier echt heel erg aan te denken. Omdat het me leuk lijkt. Maar wat ik nu doe op een kinderdagverblijf vind ik ook erg leuk om te doen. Ik zit gewoon over heel veel dingen na te denken. Omdat ik in de kinderopvang super leuk vind. Maar ook graag wil door studeren. Heel veel zeggen wel nu ben je nog jong en kun je nog studeren. Maar daar hebben ze ook helemaal gelijk in. Maar wat als je dit werk al zolang wilt. Maar gewoon heel erg twijfelt. Ik zit hier gewoon nog er mee. En ik ga er nu heel goed over na denken!!

inval werk

Heey Heey

Waar ik nu stage loop komen regelmatig invallers. Ik denk dat jullie dat ook wel kennen? Ik vind het helemaal niet erg als invallers komen. Maar wat mij gewoon erg opvalt is dat ze invallers op een groep zetten die helemaal nog niet op een kinderdagverblijf hebben gestaan. Die werken bijvoorbeeld op de bso. En weten dus heel veel in de kinderopvang niet. Ik heb nu regelmatig met een invaller gestaan. En ik vond het heel apart om te zien. want ik had gewoon het gevoel dat ik veel beter was. Het klinkt best raar als ik dat zeg omdat ik stagiaire ben. Maar zij is een invaller en hoort het ook te kunnen en te doen. Ik denk hier heel erg over na omdat ik zelf ook zit te twijfelen om in het inval werk te gaan. ik vind dat ze voor dat je op het kinderdagverblijf komt informatie moet geven over het kinderdagverblijf of over de groep waar je komt. Want je moet zoveel uitleggen aan die persoon. Dat je zoveel tijd kwijt bent aan de inval. Terwijl de dag wel gewoon verder gaat. En er wel van alles moet gebeuren. Ik denk hier veel over na omdat je nu met invallers moet werken en omdat je het zelf ook misschien wil gaan doen. En ik wil wel dat ik het dan goed doe. Ik weet niet of jullie ook inval werk willen gaan doen. Maar denken jullie hier ook over na? Want ik zou het heel erg vinden dat als ik alle kinderdagverblijven langs moet. Bijvoorbeeld elke dag een andere. Dat je gewoon elke dag weer opnieuw moet beginnen. En dat je helemaal niet op de hoogte bent van waar je komt en in welke groep. Als je daar komt moet je je zo aanpassen weer. Omdat ik het toch op elk kinderdagverblijf anders vind. Ik vind het ook nog wel goed dat je een test krijgt. Voordat je de invalpoel in mag. Om te kijken of je wel geschikt bent. Voor de kinderdagverblijven waar je moet werken. Wat vinden jullie ?

verticaal of horizontaal?

Ik ik zit er nu heel erg over na te denken in wat voor groep ik graag wil. Je hebt horizontaal en verticaal. Ik zit er nu heel erg over na te denken dat ik op een verticale groep wil. Ik zit nu zelf ook op een verticale groep. Het is namelijk zo dat je wel verschillende leeftijden hebt. Je hebt op een horizontale groep allemaal de zelfde leeftijd. En ik denk heel erg als je op een kinderdagverblijf komt waar alleen maar horizontaal zit. Of je dat altijd leuk gaat vinden. Je kunt natuurlijk wel gaan veranderen. Dat je naar een paar jaar na de baby’s gaat en dan een tijd daarna naar de kleuters. Je kunt dat vast wel bespreken in het werk. Maar ik vind dat je toch wel een keus hebt wat je liever wilt. Maar ik zit er nog heel erg over na te denken wat ik wil. Ik vind zelf wel dat een verticale groep drukker is. Omdat je verschillende leeftijden hebt en dus ook verschillende fases. Dit vind ik soms wel drukker dan een horizontale groep. Maar als je bij baby’s staat. Dan steken ze elkaar heel erg aan. Ik heb nou op zoveel plekken stage gelopen. Op babygroepen op kleuter en verticaal. Ik vind het heel erg moeilijk wat ik graag wil. Wat denken jullie? En wat willen jullie graag doen al een keuze gemaakt? Ik zit er nu heel erg over na te denken om verticaal te gaan doen. Maar het kan natuurlijk altijd nog veranderen.

van horizontaal naar verticaal

Heey allemaal!

Waar ik nu stage loop zijn horizontale groepen. Ik kwam 1 september en toen zou de groep waar ik stage kwam te lopen veranderen in verticaal. Ik kreeg dus te horen dat ik op de groep kwam die verticaal zou worden. Maar toen ik 1 september kwam op mijn stage was er nog helemaal niets veranderd. Ik stond heel verbaast te kijken. Hun zeiden dat alles tegen zat. Hun hadden de bestelling al gedaan van de nieuwe meubels. En ze hadden nog steeds niets binnen. De kwamen nieuwe kinderen in de groep. Jongere kinderen dus echt baby’s. Ze moesten gewoon eerst de keuken erin hebben anders konden ze geen baby’s hebben in de groep. Het zat echt allemaal tegen. Maar ik kan nu wel zeggen. Ik ga over een paar weken weg op deze stage. DE GROEP IS KLAAR!!! Ze hebben alle meubels nu. Alleen sommige deurtjes van kastjes zijn nog niet goed. Dus die worden nog vervangen. We hebben de grondbox en een gewone box. We hebben de nieuwe keuken. Een wasbak voor de kinderen. 2 nieuwe stoelen. En een hangmat voor de baby. En nog veel speelgoed. De groep is echt super mooi geworden. Ik heb wel veel geleerd van deze stage. Ik zat helemaal in dat proces dat de groep ging veranderen. Het was soms wel erg druk omdat je veel dingen moet regelen. Ik heb hierdoor wel de kans gekregen om vaak op de groep te staan alleen. Niet elke keer heel erg lang. Maar wel een half uur tot een uur. En dat is erg leuk om te doen. Ze hebben bij mij op stage wel heel veel pech gehad. Want je kunt wel nagaan hoelang ze dan al bezig zijn met die groep. Terwijl het september vorig jaar af moest zijn. Ik vind de groep een hele verandering en is echt mooi geworden. We hebben nu ook sinds kort de baby’s in de groep. 3 ongeveer per dag. Het is erg leuk een verticale groep. De leidsters moesten er wel heel erg aan wennen. Omdat ze gewend waren dat er maar 1 leeftijd is in 1 groep. En dat is nu helemaal anders. Ik vind voor mezelf een verticale groep wel leuker. Dan een horizontale groep. Het heeft mij wel heel veel indruk gemaakt dat je zoveel pech kunt hebben met je werk. Want op gegeven moment baal je best wel. het was af en toe erg druk op het werk. Dat ik thuis kwam en helemaal op was. Maar het waren wel hele leerzame tijden. Je ziet zo echt een overgang van horizontaal naar verticaal. Bepaalde kinderen bleven gewoon bij ons in de groep. En sommige kinderen gingen naar een andere groep voor peuters en kleuters. Het is nu erg leuk op onze groep erg mooi en allemaal schatten van een kinderen..

Luizen

hallo Allemaal!!

Op mijn stage is een situatie met een kindje die elke keer luizen heeft. Het is nou al een week of 10 zo. Ik vind dit best een moeilijke situatie. Want het is namelijk zo dat de moeder haar elke keer weer brengt. En wij kijken haar dan na. En komen er achter dat ze het weer heeft. En dan moeten wij de ouders bellen. Want kinderen moeten dan naar huis als ze luizen hebben. Ze moeten dan behandeld worden. Ik heb al een paar keer gehad dat ik de overdracht deed. En vind het heel moeilijk om te vragen of ze geen luizen meer heeft. ik heb op een gegeven moment wel gevraagd of ze het behandeld is en of het geholpen heeft. je moet wel sterk in je schoenen staan en denken van ik doe het gewoon. De moeder van het kindje word namelijk elke keer erg boos als ze weer word gebeld. Omdat ze niet meer weet wat ze moet. Ze heeft zelf ook nog 2 andere kinderen. Dus het kan heel snel verspreiden. Ik vind het soms erg moeilijk om de ouders te zeggen als er iets is. Positief nieuws brengen is altijd leuk en goed. Maar negatief is best moeilijk. Ik ben nou wel op het punt dat ik het gewoon durf en doe. Omdat je echt een band met iemand opbouwt. Maar ik vind dit altijd nog een lastige situatie. Dat kindje heeft nu nog steeds luizen, het is straks 11 weken zo en dat is erg lang. Ik vroeg me af of jullie misschien tips hebben? Of dat jullie ook een keer zoiets hebt meegemaakt? Want ik heb dit nog nooit meegemaakt. Dat een kindje zolang luizen heeft. Want het is ook nog zo dat tussendoor het kindje ook wel een keer geen luizen heeft. het is niet 11 weken lang dat ze het heeft. 2 weken wel en dan weer een week niet. Dus dat is echt heel apart. Mijn oplossing nu is gewoon de moeder vragen of ze het heeft nog. En ze zegt dat ze schoon is. Dan kijken we haar nog na. En als ze het dan wel heeft bellen we gewoon. En ze staan nu op het punt dat ze ook gewoon bellen. Ook al zegt ze dat haar dochter geen luizen meer heeft. als hun de luizen wel zien bellen ze. Ik vind dat erg goed van hun. En dat ze zo sterk in hun schoenen staan.

kerst op stage!

Heey Heey,

Ik hoop dat jullie het ook leuk hebben gehad. Ik wil graag mijn kerst middag vertellen aan jullie. Ik heb op kerstmiddag gewerkt. De hele dag. Ik ben namelijk op vakantie geweest zoals vele weten. En ik heb deze vakantie van school gewoon gewerkt. Ik vond het helemaal niet erg. Want ik vind het erg leuk rond deze dagen. Kerst doet mij heel erg veel. Je wilt dan toch graag bij de dierbare mensen zijn. En de sfeer met kerst is altijd erg leuk. Van te voren hebben ze allemaal lekkere dingen gehaald. Zoals broodjes, poffertjes, stokbrood, kaas tomaat en komkommer, allemaal lekkere dingen voor op de broodjes, kipvingers en nog veel meer. We gingen s ‘ochtends het speellokaal helemaal ombouwen. We hadden een grote lange tafel gemaakt. Daar kwamen alle kinderen aan te zitten. We hebben de tafel mooi gedekt voor de kids. En ze mochten aan de tafel gaan zitten. Alle kinderen op het kinderdagverblijf deden mee met de kerst lunch. Zelfs de baby’s die werden erbij gezet in een wipper. Het was erg gezellig de kinderen waren allemaal zo vrolijk. De sfeer was echt gezellig. De kinderen voelen zich dan heel wat als hun aan een grote tafel mogen zitten. En wij al het eten serveren. Ik vond het leuk om te zien. En ik vond het super leuk om met kerstmiddag te werken. De hele dag hebben we leuke dingen gedaan. Allemaal spelletjes hadden we in de groep. Allemaal lekkere snoepjes. De dag was dus heel anders als normaal. We hebben de hele week bij het brood lekkere dingen gegeten. Alles wat met kerst te maken had. Ik vind dat mijn stage echt heel veel aan de sfeer denkt. En vooral aan de kinderen. Dat hun het gezellig hebben en dat het allemaal goed gaat. De thema’s die we dan hebben werken ze erg uitgebreid uit. Bijvoorbeeld veel versiering in de groep veel activiteiten. En het is ook leuk om te doen en ze vinden het ook leuk. Maar dat ze zoveel met de kinderen doen vind ik echt super om te zien. met kerst werden ze allemaal heel erg verwend hihi. Normaal gesproken ook wel. Maar nu nog meer!!

vakantie

Hallo, hier weer een berichtje over me stage. Ik ben op vakantie geweest naar curacao. ja het was super leuk. dat kan ook niet anders. Maar wat zoveel indruk op me heeft gemaakt is toen ik terug kwam. Ik ben twee weken weggeweest. Ik vind dat erg lang want ja je bent wel in totaal dan 10 dagen weg. En normaal gesproken ben je er 4 dagen in de week. Ik vond het erg leuk dat ik weer terug kwam. Ik had ze zeker gemist. Het is namelijk zo dat ik nog een maand moest stage lopen. En dan ga je twee weken weg. Maar wel in je achterhoofd dat je weer terug komt. Toen ik terug kwam was het zo leuk. Ik kom de groep binnen en alle kinderen komen naar me toe rennen en geven me een knuffel en laten speelgoed zien. En ze waren helemaal enthousiast. Ik had wel verwacht dat ze me nog kende. Maar dat ze zo vrolijk naar me toe kwamen niet. Nu zit ik dus best wel tegen op dat ik straks weg moet. Ik ben best een emotioneel persoon. Maar op deze stage heb ik het zo naar me zin. En daar voel ik me erg op me gemak. Ik ben heel erg benieuwd hoe jullie hier nou over denken? Want ik vind het wel erg moeilijk. En hebben jullie tips om afscheid te nemen. Want stel het is straks zover je laatste dag. Wat ga je zeggen als je vrij bent en je gaat naar huis. Denken jullie hier ook zo over na?

kinderen met een beperking deel 2

Ik had een tijd geleden een bericht op me weblog over kinderen met een beperking. Ik was toen op een stage en daar hadden ze een jongetje met een beperking. die is autistische. Ik vond het een uitdaging en leerzaam om dat mee te maken. Ik vind dat nu nog steeds. Ik kwam op een andere stage waar ze ook een kindje hadden met een beperking. Dat kindje was slecht horend. voor de helft kon hij niet meer horen. Dat was ook een hele ervaring. Maar ik denk er nu heel erg over na. Dat ik vind dat leidsters een curcus moeten volgen voor kinderen die een beperking hebben. Stel je werkt in een kinderdagverblijf en je zit met kinderen die geen beperking hebben. En je krijgt op een gegeven moment wel een keer een kindje die die beperking heeft. Dan moet je wel weten hoe je moet handelen. En ik denk zelf heel erg. Als jij 10 jaar in een kinderdagverblijf werkt. En nooit hebt gewerkt met een kind met een beperking. Dat je daar een cursus voor moet volgen. Ik denk er nu heel erg over na of dat niet belangrijk is. En wat je moet doen als je dit gebeurt. Want het kan best zo zijn dat je het dan allemaal niet meer precies weet. Ik ben namelijk erg bang dat als het een keer gebeurt in me werk. dat ik niet weet hoe ik moet handelen. Omdat ik niet super veel weet over kinderen met een beperking. Wat is jullie mening hierover? denken jullie hier ook over na?

stichting of particulier?

Ik zit er heel lang over na te denken wat nou beter was. Particulier kinderdagverblijf of via een stichting. Ik heb op allebei de kinderdagverblijven een keer stage gelopen. En ik vind zelf gewoon dat het toch een verschil is. Je werkt anders. De regels zijn wel grotendeels het zelfde. Omdat je natuurlijk wel goed met kinderen om moet gaan. Maar bepaalde dingen zijn anders. Hoe mensen daar met elkaar overleggen. En hoe mensen met elkaar omgaan. Het gaat ook om vastigheid. Want bij de stichting heb je zoveel kansen. Bij een particulier kinderdagverblijf heb je alleen dat kinderdagverblijf. Maar stel je krijgt een heel mooi aanbod daar wat moet je dan doen? Als je bij de SKE wil werken. Moet je eerst in de invalpoel. Tenzij je ergens word aangenomen natuurlijk. Maar in deze tijd is het gewoon moeilijk om echt vastigheid te krijgen. Ik ben namelijk erg benieuwd hoe jullie het zien en wat jullie plannen zijn hiervoor? zitten jullie er al over na te denken of je bij een stichting wil of particulier? of denken jullie er over na om in de invalpoel te gaan? ik denk er nu zo over om in de invalpoel te gaan als ik klaar ben met school. En dan overal een beetje ervaring op doe. En stel ik laat goed genoeg zien wat mijn kwaliteiten zijn dan willen ze je op een gegeven moment houden. Dit lijkt mij de beste manier. Ik denk er dus nu over na. ik weet het natuurlijk nog niet 100% zeker. maar mijn gevoel zegt dat ik toch liever niet voor de particuliere kinderdagverblijven ga. Ik ben er nog niet helemaal uit maar zou het leuk vinden als jullie een mening geven hierover.

hoe het gaat op stage.

Op mijn stage gaat het erg goed. ik voel me echt op me plek en voel me erg op me gemak. deze stage heeft mijn ogen ook open gezet. Ik ben namelijk heel erg onzeker. Ik krijg elke keer te horen dat ik heel spontaan ben en heel vrolijk. Ik probeer dat ook uit te stralen. Maar zelf ben ik erg onzeker door bepaalde dingen die zijn gebeurd. Ik vind dit soms erg moeilijk, omdat ik totaal niet laat zien hoe ik me echt voel en hoe ik echt ben. Heel veel zeggen wel je moet jezelf zijn. Ik ben zeker mezelf. Alleen ik zie het zo om prive en werk gescheiden te houden. Ik heb juist geleerd om je problemen niet bij je stage of werk te betrekken. Het kan altijd erger zijn denk ik dan maar. Want mensen kunnen niet in je kijken hoe jij je echt voelt. En je kunt wel af en toe dingen vertellen. Maar mensen ervaren het toch anders dan hoe jij het meemaakt. Wat ik hier mee wil zeggen is dat het wel super goed gaat op stage. En dat ik echt leuke complimenten krijg. En dat is altijd leuk om te horen. Dat ik heel veel van mezelf heb geleerd en van me stage. Ik heb door hun geleerd om positief te blijven. En om sterk in je schoenen te staan. Heb veel met hun kunnen praten. En hun hebben me veel tips gegeven. Het is altijd belangrijk dat je positief blijft denken en dat je er altijd wel uit komt. Als je een doel hebt kom je er wel. Dat is ook echt me doel geweest. En heb die zeker bereikt. Ik ben daarom ook erg trots op mezelf. Je loopt stage om te leren voor je toekomst. Veel ervaring opdoen voor je werk later. Maar ik heb dit ook gezien als een verandering voor mezelf. Omdat ik hierdoor erg veranderd ben. Als je jezelf heel goed kent en postitief en sterk in je schoenen staat. dan pas kun je het overbrengen naar de kinderen. en daar ben ik me stage(begeleidsters) erg dankbaar voor. Ik ga er niet helemaal diep op in, omdat het toch een stukje prive is. Het gaat er gewoon om dat ik echt veranderd ben. En dat me stage me zo heeft geholpen en dat heeft veel indruk op me gemaakt. vandaar dat ik dat graag met jullie wou delen. na regen komt altijd zonneschijn. Vergeet dat nooit dames!!

rondje advies

Niet weggaan mamaaa!Je zit op een verjaardag en raakt aan de praat met een jonge moeder naast wie je bent komen te zitten. Nadat je hebt verteld dat je op een kinderdagverblijf werkt, wil ze graag je advies. Haar dochter brengt ze namelijk sinds kort naar het kinderverblijf, maar dat vind ze erg moeilijk. bij het uitzwaaien blijft haar dochter hartverscheurend huilen, haar kleine armpjes uitgestrekt naar mama... de vrouw vlucht het kinderdagverblijf uit met een scheef lachje op haar gezicht. Volgens haar voelt deze situatie aan als een hel en het is nog knap lastig ook! Ze wil graag wat tips van jou om deze eenkennigheidsfase zo goed mogelijk door te komen...

Dit was ons rondje advies en wij hebben de volgende tips voor jullie kunnen vinden:

* Bij het weggaan is het belangrijk dat er op een duidelijke manier afscheid word genomen en het kind ook duidelijk begroet word, zodat het duidelijk is voor het kind wanneer de ouders weg zijn.

* Begin hier thuis direct mee voordat je naar het KDV gaat. Voorbeeld: Pietje je gaat zo bij de 3 biggetjes spelen.

* Eenmaal bij het KDVStel het kind gerust, ''mama komt jou zo weer ophalen. na het broodeten is mama er weer. ''

* Sommige ouders denken dat ze beter stilltjes weg kunnen gaan, zonder afscheid te nemen. dit is echter niet verstandig. Zo kan het kind een angst ontwikkelen dat dit vaker gaat gebeuren.

* Je kunt ook wat vertrouwd meegeven. zoals een knuffel of speen.* Blijf opgewekt en laat het afscheid niet al te lang duren.* Als jij zeker weet dat je kind naar een goede plek gaat, breng dit gevoel dat ook over op je kind!.