wat kun je wel of niet zeggen aan ouders?

HET GOEDE VOORBEELD
Cruciaal in de sociale ontwikkeling van een kind is het voorbeeld dat hij krijgt. Kinderen letten beter op wat een volwassene doet dan wat hij zegt en zullen imiteren wat ze zien. Daarbij maken voorbeelden van warmte en liefde meer indruk dan kille voorbeelden. Kinderen hebben een grote behoefte om zich te identificeren met mensen waarmee ze een sterke emotionele band hebben; meestal de ouders dus.
Onderzoeken hebben aangetoond hoe belangrijk de combinatie van een sterke band en het goede voorbeeld is. Jongens in de kleuterleeftijd die een lieve, warme vader hebben, tonen meer vrijgevigheid en medeleven dan leeftijdsgenootjes die een minder lieve vader hebben. En een kind van een jaar of tien is net zo onbaatzuchtig en attent, of juist egoïstisch en onattent, als zijn ouder van hetzelfde geslacht.

NORMEN EN WAARDEN
De belangrijkste plek om kinderen normen en waarden bij te brengen, is het gezin. Hierbij is van belang dat één of liefst beide ouders veel aanwezig is in het leven van het kind, zowel lichamelijk als emotioneel en intellectueel. Verder dragen school, verenigingen en de wet bij aan een gezonde ontwikkeling van normen en waarden. Dit effect is echter minimaal waneer er thuis geen aandacht aan wordt besteed.

TIPS
Wat kun je als ouder doen om het sociale gedrag van je kind te stimuleren?

Laat je kind weten dat hij goed bezig is wanneer hij lief is tegen anderen en wanneer hij anderen helpt.
Geef het goede voorbeeld en wees zelf lief tegen anderen en je kind. Doe je het zelf niet, dan gaat je kind jouw gedrag imiteren.
De media hebben invloed. Een kind dat vriendelijk gedrag op TV ziet, zal proberen dit na te doen.
Wanneer je kind ouder wordt, worden andere voorbeeldfiguren dan de ouders belangrijk. Maar al te vaak vallen kinderen ten prooi aan de (soms vijandige) druk van leeftijdsgenoten.

Probeer je kind te omringen met helpende mensen en probeer hem te laten ervaren hoeveel voldoening het geeft om iemand te helpen. In eerste instantie zal hij misschien nog met tegenzin helpen, maar na een tijdje zal het overgaan in vrije beweging.
Als je kind zich een keer niet zo sociaal heeft gedragen, probeer hem dan niet te straffen door privileges af te pakken. Dat leidt er alleen maar toe dat hij zich zal gaan verdedigen en zichzelf in zal dekken. Met andere woorden: hij zal zich dan op zichzelf gaan richten. Probeer daarentegen zijn empathie op te wekken door hem bijvoorbeeld te vertellen dat zijn zusje nu verdrietig is omdat hij haar een duw heeft gegeven waardoor zij hard is gevallen. Zo zal hij zich gaan richten op de ander in plaats van op zichzelf.

mijn verhaal: Ik vind dit precies passen bij mij. Ik heb heel vaak gehad dat ouders naar me toe kwamen en niet wisten wat ze met hun kind moesten. Er kwam een moeder naar me toe en die vertelde me hoe het ging vanmorgen met het kindje. En ik vroeg of er nog verder bijzonderheden waren. En toen begon ze te praten dat hij zo vervelend is. En dat hij helemaal niet wil luisteren. En dat ze vind dat hij niet sociaal is. Ik vond het best moeilijk toen ze mij dat zei. Het was een vrouw die een beetje nederlands kan. Dus ik moest ook nog heel goed luisteren. En was bang dat ik haar niet goed kon verstaan. Ik zat te luisteren en tegelijkertijd wat te bedenken wat ik moest zeggen. Ik zei tegen haar. Het is wel een fase die ze nu doorgaan. Maar ik kan u en mag u hier niet meer informatie over geven dan moet u naar de leidsters gaan. omdat ik nog in opleiding zit. Vinden jullie dat je wel gewoon antwoord mag geven aan een vader of moeder die dit vraagt. Want ene kant denk ik ja we zijn nog in opleiding. Maar we moeten het ook wel weten. Vind je dat je als stagiaire zo ver mag gaan tegen ouders. Dat je dus dingen mag vertellen over sociaal gedrag zoals hier boven staat. Ik zit hier best vaak aan te denken. Het is altijd moeilijk om ouders iets te vertellen. Maar ik denk er veel over na omdat ik stagiaire ben. Of je zoiets wel of niet zou mogen vertellen. Wat vinden jullie?