Hallo Allemaal!
ik heb een situatie mee gemaakt op mijn stage waar ik heel vaak over na denk. En zelf niet goed weet wat ik ermee moet. Er is een kindje bij ons op de groep die elke dag in kleren komt die niet meer kunnen. Broeken wat te kort zijn, shirt die veel te kort zijn maar dan ook echt te kort. In de winter geen sokken aan in de schoenen. Echte klitten in het haar. Als je er dan door gaat met een kam dat die pluk gewoon loslaat. Een romper al de hele week aan, een hele vieze geur om zich heen hangen. Ik vind dit best erg om te zien. Want ik vind dit gewoon niet kunnen. Maar ik vind het heel moeilijk om hier wat van te zeggen. De leidsters op de groep zeggen wel is tegen de moeder dat dit echt niet kan. dat hij andere kleren aan moet wat groter zijn. En dat de kleren vies zijn. De moeder geeft dan als antwoord ja hij wou geen andere kleren aan. hij had een keer een shirt aan met auto's erop. Maar die was gewoon echt te kort. En toen zei de moeder ja hij wou hem vanmorgen niet uit doen. Dus dan had hij hem ook al aan in bed. En het jongetje is net 3 jaar geworden. Ik kon dit bericht ook wel in bpv zetten. Maar omdat ik hier wel heel erg over na denk. ik ben heel erg benieuwd wat jullie hier van vinden? Ik denk hier namelijk wel over na. Omdat ik ook met de moeder praat en ook overdrachten doe. ik vind het wel zo netjes om te zeggen dat zijn romper vies is bijvoorbeeld. Maar hoe moet ik dat brengen? Ik ben op dat moment dan best wel zenuwachtig. Ik heb dan het gevoel dat ik dicht klap. Ik vind het belangrijk dat als ik straks aan het werk zou gaan. Dat ik zelf zelfverzekerheid voor de groep sta. En daar niet over hoef te twijfelen of ik het wel kan. Ik vind het misschien niet moeilijk om er iets van te zeggen. Maar ik vind het ook wel erg dat een kindje er zo bij kan lopen. Die moeder ziet er verder normaal uit. Nou als jullie tips hebben of een menig laat het maar horen.
maandag 11 januari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten