Situatie
Een vriendje van Tom heeft regelmatig blauwe plekken. Tom's moeder maakt zich zorgen, maar twijfelt of er echt iets aan de hand is.
Juf Anneke heeft in haar klas een kind wat uitzonderlijk stil en teruggetrokken is. Dit is ontstaan sinds het meisje een stiefvader heeft. Regelmatig komt het meisje zonder reden niet op school. De juf twijfelt of ze stappen moet ondernemen.
De voetbaltrainer van Bart vindt Bart wel erg agressief en verbaast zich over het fanatisme van Bart's vader langs de lijn. Het valt hem op dat wanneer Bart een fout maakt op het veld hij altijd angstig naar zijn vader kijkt. Hij vraagt zich af of er mogelijk meer aan de hand is dan wat hij ziet.
De volwassenen in de bovenstaande voorbeelden kregen alledrie te maken met signalen die zouden kunnen duiden op kindermishandeling. Alle drie twijfelen ze aan hun waarnemingen, maar hebben toch het gevoel dat er iets aan de hand is. Er is - begrijpelijk- ook een grote terughoudendheid in het uiten van vermoedens van kindermishandeling. Het is een zware beschuldiging, die wanneer hij onjuist is schadelijk kan zijn. Maar in de vermoedens wanneer er wel sprake is van mishandeling zijn nog vele malen schadelijker. Bij vermoedens van mishandeling is het dan ook altijd goed in ieder geval de eerste stappen te ondernemen om na te gaan wat er gaande is.
ik zit er heel erg over na te denken hoe je in zo'n situatie moet reageren. Je moet altijd stappen ondernemen als zoiets gebeurt en je ziet dat. Maar je stel je zou zo'n kindje op je kinderdagverblijf hebben en je merkt iets. Wat zou jij dan doen? Ik zit daar heel erg nog over na te denken. Ik vind het wel belangrijk dat je dan stappen onderneemt. Maar ik vind het wel eng, je doet het natuurlijk wel om het kind. Je wil het beste voor het kind. Maar als je je verdiept en inleeft in deze situatie is het best moeilijk. Daarom denk ik er wel over na hoe je zoiets nou zou aanpakken. Ook omdat ik zelf nog nooit zoiets heb meegemaakt op stage. Ik heb er wel naar gevraagd of zoiets al is een keer is voorgekomen. En ze zeiden dan ook gelukkig niet, want het is nooit leuk om zoiets te hebben. Helemaal niet omdat je dan ook zelf iets moet ondernemen. Wat zouden jullie doen? Geef gerust een reactie:D
ik zit er heel erg over na te denken hoe je in zo'n situatie moet reageren. Je moet altijd stappen ondernemen als zoiets gebeurt en je ziet dat. Maar je stel je zou zo'n kindje op je kinderdagverblijf hebben en je merkt iets. Wat zou jij dan doen? Ik zit daar heel erg nog over na te denken. Ik vind het wel belangrijk dat je dan stappen onderneemt. Maar ik vind het wel eng, je doet het natuurlijk wel om het kind. Je wil het beste voor het kind. Maar als je je verdiept en inleeft in deze situatie is het best moeilijk. Daarom denk ik er wel over na hoe je zoiets nou zou aanpakken. Ook omdat ik zelf nog nooit zoiets heb meegemaakt op stage. Ik heb er wel naar gevraagd of zoiets al is een keer is voorgekomen. En ze zeiden dan ook gelukkig niet, want het is nooit leuk om zoiets te hebben. Helemaal niet omdat je dan ook zelf iets moet ondernemen. Wat zouden jullie doen? Geef gerust een reactie:D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten